Мађарски филм 60'

7 – 22. 3.

Velika sala u 20

MAĐARSKI FILM 60-tih – pogled izvan gvozdene zavese

7 – 22. 3.

Velika sala u 20

MAĐARSKI FILM 60-tih – pogled izvan gvozdene zavese

U Mađarskoj kinematografiji posleratna situacija je u potpunosti podsećala na onu u Italiji.Kada je 1948. na Filmskom festivalu u Kanu prikazan film «Negde u Evropi» mađarskog reditelja Geze Radvanjija,kritičari širom sveta su govorili o «mađarskom neorealizmu».Izmedu dva rata, mađarski film ima srednje razvijenu produkciju tako da su postojali uslovi za dalji razvoj.Posleratna mađarska kinematografija, nije imala ni dovoljno vremena ni prostora (u poređenju sa italijanskim filmom) za razvoj značajnijeg neorealističkog pokreta. Od 1949. do 1955. Mađarska prolazi kroz svoju staljinističku eru za vreme koje su nastali suvoparni filmovi. Od 1955. Taj se proces menja.Od početka šezdesetih godina pa naredne pune tri desenije,Mađarska je postala jedan od najuspesnijih kinematografijavrlo uspesno zastupajuci kulturu svoje zemlje. Po broju nagrada na svetskim festivalima, mađarska kinematografija drži svetski rekord. Mađarski reditelji su uglavnom radili umetničke ili angažovane filmove. U ovom izboru filmova predstavićemo dva ostvarenja Zoltana Fabrija, reditelja akademskog stila čiji je opus prvi predstavljen van granica zemlje, budući da je tematski bio povezan sa poletom nove generacije. Tu su zatim dva filma Mikloša Jančoa sa ratnom tematikom, stilski najzanimljivijeg reditelja iz ove generacije koji eksperimentiše sa koreografijama u masovnim scenama, složenim mizanscenskim rešenjima unutar kadrova-sekvenci kao i do tada neviđenim vizuelnim rešenjima i tretmanom prirode kao dramskog elementa u svojim filmovima. Takođe, na programu je i jedan film Petera Bačoa, reditelja najpoznatijeg po filmu Krunski svedok koji je snimljen 60-tih (premijerno prikazan tek 80-tih), kao i Kuća pod stenom Karolja Maka kojim hronološki započinjemo ovu retrospektivu.