IMA LI LEVICA BUDUĆNOST?

Ponedeljak, 24. februar, 19.00, Mala sala

IMA LI LEVICA BUDUĆNOST?

Učestvuju: Gojko Vlaović (novinar), Mario Kalik (filozof) i dr Milena Repajić (istoričarka)

Nakon kraha socijalizma u svetskim okvirima i raspada Jugoslavije, levica i to ne samo ona marksistička, bila je svesno medijski i politički nemilosrdno diskreditovana kako bi se napravilo mesta za tranziciju privreda bivših socijalističkih zemalja u bespuće uvek nepredvidivih tržišnih zakona. Neoliberalizam je proglasio pobedu i „konačno uništenje” socijalizma.

Trivijalizovanje, ismevanje i omalovažavanje socijalističkih ideja, čemu smo svedoci već tri decenije, bilo je u funkciji radikalnog preinačenja osnovnog društvenog odnosa, ali i, kako će se kasnije videti u svim bivšim socijalističkim zemljama, divlje i nekontrolisane privatizacije, deindustrijalizacije i razaranja društvene svojine.

Da li je tačna tvrdnja da u Srbiji levica kao organizovana snaga ne postoji, ali postoje njeni nukleusi oličeni u raznim levičarskim grupama različitih ideoloških provinijencija, i da one, kao i pojedinci u njima, tvrdnjom da su levičari, samo izražavaju svoj intelektualni stav? Da li levica i u teorijskom i u praktičnom smislu mora da počne „iz početka”? Kako je moguće da od skoro poluvekovnog društveno-ekonomskog uređenja jugoslovenskog društva, građenog na osnovoma naučnog socijalizma Karla Marksa, shvaćenog kao otvorenog i razvojnog filozofskog sistema, obogaćenog samoupravnom praksom otelotvorenom u krilatici „fabrike radnicima“ – nije ostalo nikakvo nasleđe koje bi bilo temelj na kojem bi se srpska (pa i jugoslovenska) levica izgradila brže i bezbolnije nego u drugim bivšim socijalističkim zemljama? Mnoge levičarske partije su danas na Zapadu odustale od klasne borbe i prihvatile kapitalizam kao sistem kojem se treba prilagoditi i koji ne treba sistemski menjati, već treba razvijati funkcije socijalne države. I kakve su perspektive moderne levice u Srbiji?