KUĆA VESELJA – IDIT VORTON

USAMLjENI GLAS ČOVEKA: CIKLUS FILMOVA ALEKSANDRA SOKUROVA

U utorak 3. novembra u Maloj sali počinje ciklus filmova Aleksandra Sokurova - USAMLJENI GLAS ČOVEKA.

Ciklus počinje u utorak 3.11. u 19 sati projekcijom dokumentarnog filma GLAS SOKUROVA u režiji Lene Kilelainen i filmom MATI I SIN koji će biti prikazan istog dana sa početkom u 21 sat. U sredu 4.11. u 19 sati biće prikazan film RUSKI KOVČEG, a od 21 sat biće prikazan film ALEKSANDRA. U četvrtak 19.11. u 19 sati biće prikazan film OTAC I SIN, a od 21 sat film FAUST.

Uvodno predavanja i razgovore nakon projekcija filmova vodiće Ivan Velisavljević.

Aleksandar Sokurov je jedan od najvećih savremenih reditelja, dobitnik Zlatnog lava na festivalu u Veneciji. Studirao je istoriju, ali ga je ljubav prema pokretnim slikama odvukla na televiziju na kojoj se zaposlio već sa 19 godina. U tim godinama stekao je podršku jedne od najvažnijih figura ruskog filma - Andreja Tarkovskog koji je prepoznao njegov talenat i podsticao ga da ostane dosledan svojoj viziji. Njihovo prijateljstvo trajalo je do smrti Tarkovskog koja je Sokurovu teško pala, a svoje poštovanje prema slavnom reditelju iskazao je biografskim filmom Moskovska elegija.

Sokurov je tokom svoje plodonosne karijere jednako radio na dokumentarnim i igranim filmovima.Iako je privukao pažnju kritičara i ljubitelja autorskog filma, pravi proboj na svetsko tržište je doživeo tek 1997. sa filmom Mati i sin koji je premijerno prikazan na filmskom festivalu u Berlinu. U radu Sokurova možemo pronaći određene tematske celine, te je tako ovaj film prvi u nizu svojevrsne trilogije o međuljudskim odnosima i emocijama. Otac i sin nastavlja ovu studiju, a najavljeni Dva brata i sestra bi trebalo da je završi.         

Zlatni lav na Venecijansom festivalu 2011. bio je kruna stvaralaštva istaknutog ruskog reditelja Aleksandra Sokurova i ultimativno priznanje koje je učvrstilo njegovu poziciju kao jednog od najvažnijih svetskih autora današnjice. Njegov put do priznanja bio je dug i naporan, često osporavan od strane filmske kritike i vlasti, ali uprkos pretnjama, zabranama i nerazumevanju, Sokurov je ostao dosledan sebi i svojoj viziji.

U preko trideset godina dugoj karijeri Sokurov se bavio temama većim od života - istorijom, strukturama moći, i ljudskom dušom na njemu svojstven način. Dokumentovao je živote velikih ljudi, od istorijskih velikana Hitlera i Lenjina, preko Solženjicina, Gorbačova, Šostakoviča i Tarkovskog. Adaptirao je književna dela Čehova, Dostojevskog i Šoa, ali se i bavio slučajevima običnih, nepoznatih ljudi i apstraktnim emocijama i međuljudskim odnosima. Njegovi filmovi su prvenstveno jedinstveno estetsko iskustvo, često bez jasnog narativa, filmska poezija potpuno jasna samo njemu, a drugima ostavljena na tumačenje. (Iz kataloga 43. Festa)