Šta treba citirati
Ako se u naučnom radu koriste nečije reči, ideje ili bilo koje drugo intelektualno vlasništvo, onda ih je potrebno pravilno navesti, odnosno, citirati. Korišćenje statističkih podataka koje je neko drugi prikupio takođe mora da se navede.
Pri citiranju se ne treba ograničavati samo na pisane izvore, bilo da su oni u štampanom ili elektronskom obliku (knjige, članke iz novina ili časopisa, veb strane, itd.), nego i na izvore iz drugih medija koji se nalaze u nečijem intelektualnom vlasništu (video ili audio snimci, govori, predavanja, intervjui, itd).
"Opšte poznate činjenice", tj. činjenice, događaji, stvari koje su poznate i usvojene kao istinite kod velikog broja ljudi, nije potrebno citirati.
Opšte poznata i naučno prihvaćena činjenica je da je Vilijam Šekspir autor oko 38 čuvenih drama kao što su "Hamlet", "Romeo i Julija", "Otelo", "San letnje noći" i mnogih drugih. Za ove informacije ne morate da dokazujete poreklo s obzirom da su to opšte poznate i naučno prihvaćene činjenice. Međutim, postoje razne teorije koje se tiču originalnosti mnogih Šekspirovih drama, a koje nisu naučno dokazane i potvrđene. Kada navodite takve teorije potrebno je da navedete izvor iz kog ste došli do takvih teorija, kako biste dokazali da ih niste proizvoljno naveli, već da su zabeležene i u drugim (naučnim) publikacijama. Evo i primera:
1. H. N. Gibson, The Shakespeare Claimants: A Critical Survey of the Four Principal Theories Concerning the Authorship of the Shakespearean Plays, (London: Routledge, 2005).
Takođe, ne treba citirati poslovice, izreke ili aksiome.
Komentare i pitanja šaljite na Pitaj bibliotekara.
Ova strana je zadnji put promenjena 15.09.2015.